ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973

Εκείνη η νύχτα  ήταν  γεμάτη από δάκρυα
όλη η Αθήνα ήταν αναστατωμένη γεμάτη 
από φόβο και αγωνία οι φήμες έλεγαν

ότι είχαν χτυπήσει ο σταθμός των φοιτητών

 έλεγε από το πρωί για τα τραγικά γεγονότα 

στους  δρόμους  υπήρχε πανικός αναταραχή
οι   άνθρωποι   έτρεχαν   αλαφιασμένοι
παντού  είχε   αστυνομία  όταν έφτασα
στη γωνία Ιπποκράτους και Ακαδημίας
άρχισα να τρέχω προς το θέατρο ήταν 
μεγάλη ανάγκη να πάμε όλοι εκεί  το
ξέραμε ότι   δεν   θα   έχουμε   παράσταση
αλλά οι ηθοποιοί  έπρεπε είναι πάντα  εκεί
στο καθήκον με κάθε μέσον η στοά του θεατρου
ήταν γεμάτη από κόσμο που προσπαθούσε
 με  αγωνία να προφυλαχτεί από τις αύρες
υπήρχε αποπνικτική ατμόσφαιρα δεν βλέπαμε
 μπροστά μας δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα 

 τα μάτια   μας ήταν δακρυσμένα και είχαμε έναν
μεγάλο φόβο ότι κάτι κακό θα γίνει εκείνη την νύχτα
ένα χέρι με τράβηξε και με πήρε μέσα από το πλήθος
 ήταν ο αδελφός του Κώστα Χατζηχρήστου ο Δημάκης
 με κρατούσε από το χέρι και με τράβαγε ανάμεσα
 στον  κόσμο με πήγε στο  αυτοκίνητο του από την πλευρά
της οδού Ιπποκράτους από τα αλλά θέατρα είχαν βγει

 όλοι  οι ηθοποιοί στο  δρόμο  οι σειρήνες  χαλούσαν τον
 κόσμο  τραβήξαμε προς την Ασκληπιού θέλαμε να φτάσουμε
 κοντά στο  πολυτεχνείο οι δρόμοι είχαν  κλείσει ο κόσμος
 είχε βγει στους  δρόμους για να πάει κοντά στους φοιτητές
 ήταν  αδύνατον  να φτάσουμε  μέχρι  εκεί παντού ήταν
 αστυνομία  και αλαφιασμένοι  τρομαγμένοι  πολίτες. Ελένη
θα σε πάω σπίτι απόψε  είναι μια μεγάλη τρομερή νύχτα  όταν
ξεκινήσαμε για το Παγκράτι ξέσπασα σε κλάμα σαν θρήνο
η μεγάλη νύχτα είχε αρχίσει
Ελένη  Ανουσάκη